Читать книгу - "Заметки поклонника святой горы - архимандрит Антонин (Капустин)"

5. Δυώ Ψαλτὴρια μεμβρä́ινα, τὸ μὲν ὁλόκληρον, τὸ δὲ ἐλλει πὲς ἐις τὸ τέλος.

6. Βιβλίον μεμβράϊνον, καλουμενον Ἐκλογάδιον, περιέχον Ἀποςολοευαγγέλιον, Γένεσιν, Παροιμίας κὰι Προφητέιας του ὅλου Ἑνιαυτου, ἐλλειπὲς τὸ τέλος.

7. Παρακλητικὴ ἐπἰ μεμβράνας ὁλόκληρος (κὰι ἐν μέρει περίεργος).

8. Τρία βιβλία μεμβράϊνα, ἐν μέρει ἐλλειπῆ, περιέχοντα λόγους διαφόρους ἀσκητικους Ἐφραὶμ τοῦ Ζύρου, Ἀνασασὶου τοῦ Ζινäίτου κὰι Ἰωάννου τοῦ Κλίμακος.

9. Δέκα βιβλία μεμβραΐνα, ἐξ ῶν τὰ τεσσαρα ὁλόκηρα, τὰ δέ ἑξ ἐλλειπῆ, περιέκοντα βιους κὰι μαρτύρια κατἀ σειρὰν κὰι τἀνάπάπαλιν. Ἐπίσης δὲ καὶ λόγους ἐκκλησιαςικους, ἐγκωμιασικους, πανηγυρικους ἱςορικους, ἐπιταφίους καὶ κανονικους (?), λίαν ψυχοφελε͂ις, – διαφόρων ἱερῶν συγγραφέων, του Χρυσοςόμου λέγω, Βασιλείου, Γρηγόριου του θεολόγου, Ἐπιφανίου κύπρου, Κυρίλλου ἀλεξανδρείας καὶ λοιπῶν.

10. Ἔτι ἕν βιβλίον μεμβράϊνον ἐλλειπὲς, περιέχων βιους καὶ μαρτύρια διαφόρων ἁγιών ἐις τὴν ἑλληνικὴν φράσιν, (καθὼς κὰι ὅλα τὰ ἄνω ῥηθέντα μεμβρä́ινα βιβλία, ἤγουν ὁι δέκα τόμοι).

11. Ἕ μεμβράϊνον μέγιςον βιβλίον, ὁλόκηρον, περιέκαι λόγους διαφόρους Ἐκκλησιαςικους Γρηγόριοου ἐπισκόπου Ναζιανζου. Ἀντεγράφη δὲ το βιβλίον τΒτο τοῦτο (ὠς παρατηρεῖται ἐις τὸ τέλος ἀυτοῦ) παρά τινος ἐπιγραφομένου «Νήφοντος μοναχοῦ τοῦ ἐξηχρειωμένου ῥακενδύτου» καὶ τὸ ἔτος αἀτοῦ, ὀλίγον γνωριζόμενον, λέγει: ῶίθ: ὅθεν ἀξιο περίεργον.

12. Βιβλίον μεμβραϊνον τῆς λατινικῆς ἤ Γερμανικῆς γλέσσης (?).

Βιβλία ἐπι χάρτου.

13. Ἕξ Ἐυαγγέλια (ὠς τετραυάγγελα), ἐξ ὧν τέσσαρα ὁλόκληρα, κὰι δύω ἐλλειπῆ, παλαιὰ μὲν, πλὴν καθαρὰ.

14. Ἀποςολος ὁλόκληρος, κὰι ἕτεροι ἐλλειπε͂ις τοιοῦτοι.

15. Βιβλιον ὁλόκληρον ἐκλογάδιον καλουμενον. περιέχον Ἀποςολοε υάηηελα, ἀπολυτίκια, κοντάκια, κ. λ. π. ὅλου του ἐνιαυτου.

16. Βιβλιον ὁλόκληρον, περιέχον Ψαλτήριον, ἐυχὰς, κανόνας κ. λ. π.

17. Βιβλιον ὁλόκληρον, περιέχον διαφόρους ἐυχὰς κατανυκτικὰς καὶ παρακλήσεις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριςοῦ (Γρηγοριου τοῦ Παλαμᾶ, ὠς αίνεται). Ἔπ δὲ κὰι Παρακλήσεις τινὰς πρὸς τὴν Παναγίαν.

18. Τυπικὸν ὁλόκληρον, ἄδηλον ποτέ ἐγραφν. NB. Ἐισὶν δὲ καὶ ἄλλα δύω Τυπικὰ ἄντυπα, τοῦ 1545 ἔτους, ἐκδοθέντα ὑπό τινος Ἀνδρονίκου Νουκίου Κερκυραίου.

19. Ἐυχόλογιον, ὁλόκληρον. NB. Ἐςὶ δὲ καὶ ἄλλο ἐυχολόγιον, ἔντυπον, ἐκδοθὲν ὑπὸ τοῦ Χριςοφόρου Ζανέτου ἐν ἔτει 1553.

20. Δεκατέσσαρα βιβλία χειρογραφα, ἐξ ὦν τὰ περισσότερα ἐλλειπῆ ἐν μέρει. – περιεχόντα διαφόρους λόγους Ἐκκλησιαςικους ἱερῶν Συγγρα-φέων, βίους Ἐπίσης καὶ μαρτύτια διαφόρων ἁγίων, πάνυ ἐξάιρετα.

21. Βιβλίον ὁλόκληρον μέγιςον, περιέχον διαφόρους βίους κ. λ. π. ὑπὸ διαφόρων ἱερῶν Ζυγγραφέων.

22. Βιβλίον, περιέχον τὴν ἀκολουθίαν κὰι τὸν βίον τοῦ Μεγάλου Ἀντωvιου, ὁλόκληρον.

23. Ὅμοιον, περιέχον τὸν βίον τοῦ ἁγίου Γρηγεντίου Ἀιθιοπίας, ἐλλειπές.

24. Συναξαριςὴς, περιέχων βίους κὰι μαρτύρια ἁγίων ἑνὸς ἑξαμήνου (ἀπὸ Μαρτιου ἔως Ἀύγουςον), ἐλλειπὴς δὲ κατὰ τὸ ἄλλο ἑξάμηνον. NB Ἐςὶ δὲ κὰι ἕν Ζυναξάριον παλαιὸν ἔντυπον, ὁλόκληρον.

25. Νεός Παράδεισος, εἰς τὴν ἑλληvικὴν φράσιν, ἐλλειπὴς.

26. Βιβλίον, περιέχον τὴν ἑρμvίαν τοῦ ἱεροῦ ἐυαγγελίου (ἑλληvιςὶ) ὑπὸ Ἰω. τοῦ χρυσοςόμου. ἐλλειπές.

27. Βιβλίον μέγιςον, δυσανάγνωςον, ὁλόκληρον, πιριέχον τὴν ἑρμηνείαν του ἱερου Ἐυαγγέλιου παρὰ Θεοφυλάκτου Βουλγαριας ὠς φαίνεται ἐς τὴν ἑλλ. φράσιν.

28. Ὅμοιον – ἀγνωςου ἑρμηvευτοῦ διὰ ἑλλειπὲς τῆς ἀρχῆς.

29. Βιβλίον, περιέχον τὴν ἑρμηνείαν του Ψαλτηρίου ὁλοκλήρως, ὑπὸ Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, κὰι ἀντιγραφὲν ὑπὸ Ἀντωνιου τινὸς ἐν ἔτει Ζροδ.

30. Ὅμοιον – ἀγνωςου Ζυγγραφέως, καὶ ἕτερα τοιαύτα.

31. Δύω βιβλία, τὸ μὲν ὁλόκλητον, τὸ δὲ ἐλλειπὲς, περιέχοντα ἀμφώτερα λόγους διαφόρους τοῦ Ἀββᾶ Ισαάκ.

32. Βιβλίον, περιέχον λόγους παραινετικοὺς λίαν ψυχωφελε͂ις Ἀvαςασίου μοναχοῦ τοῦ Ζιναΐτου, ολόκληρον.

33. Βιβλίον παλαιὸν ψιλογραμμένον ἐλλειπὲς, περιέχον λόγους ἀσκητικοὺς τῶν ὁσίων πατέρων Μαξίμου καὶ Νείλου.

34. Βιβλίον ὁλόκληρον «Μαργαρί ται του Χρυσοςόμου», εἰς τὴν ἀπλοἑλληvικὴν φράσιν.

35. Βιβλίον ὁλόκληρον, περιεχον τὴν Διάταξιν τῆς Λειτουργίας κὰι λοιπὰ, ὑπὸ φιλοθέου πατριάρχου Κωνςαντινουπόλεως.

36. Βιβλίον παλαιὸν κὰι ἐλλειπὲ? – τῆς Ζθλαβονικῆς (?).

37. Γραμματικὴ Ἔντυπος (1796 ἐτ) Ματθαίου τινὸς μαναχοῦ τοῦ εκ Γανοχώρων, φερουσα ὑπογραφὴν ἰδιόχειρον «Κωνςαντίνου Κούζα», καὶ αφιερομένη ἐις πατριάρχην τινὰ Ἱεροσολύμων, λίαν περίεργος.

38. Χρυσάνθου Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Νοταρᾶ Γεωγραφία θαυμάσιος, πλὴν κεκαυμένη ἐις ὲν μέρος ἀυτῆς.

Ύπάρχουσιν ἐν τῇ ῥηθείσῃ Βιβλιοθὴκῃ κὰι ἕτερα πλεῖςα βιβλία Ἐκκλησιαςικὰ, τοποθετημένα ἰδιαιτέρως κὰι ἀσημείωτα ἔξωθεν, ἐξ ῶν τὰ πλε͂ιςα χειρόγραφα, ὀλίγα ἔντυπα, κὰι ὀλίγιςα μεμβράϊνα ἐλλειπέςατα. Ταῦτα δὲ τὰ βιβλία εἰσίν: Ἐκκλησιαςικὰ Μηναῖα, Παρακλητικαὶ, Τριώδια, Πεντηκοςάρια, Ἀποςολοευαγγέλια, Ψαλτήρια, Ἐυχολόγια, Μηνολόγια, Ὡρολόγια, Ἁγιασματάρια, Λειτουργιλὰ, Πανθέκται, κὰι ὅσα τοιαῦτα, τὰ μὲν ἐλλειπῆ, τὰ δὲ ὁλόκληρα, κὰι παραμελημένα πρὸς τὸ παρον́.

Ἐγραφη τὸ παρὸν ἐν ῇ ὶδιᾳ Σεβασμία κὰι ἱερᾷ τοῦ Φιλοθέου Μονῇ. Τὴν.

26 ΆυγΒςου. 1859. διὰ χειρὸς Ἐμοῦ τοῦ ἐλαχίςου καὶ ταπεινοῦ Ἰωάννου Ἀντωνιάδου Ἐκ Δάρδας τῆς Μακεδονίας.

Статья VII. Лавра

Св. Гора. 22 авг. 1859 Лавра

«Отцы и братия возлюбленные и честные, чада духовные, вожделенные! Так как я, смиренный монах Афанасий, исполненный всякого греха, попущением же Божиим наставник Лавры вашей, водруженной на Горе и называемой Мелан а́, ежедневно и ежечасно помышляю безвестный час смерти, подстерегаемый ею повсюду, преимущественно же в путешествии морем, ради бывающих часто временно, по непостижимым судьбам Божиим, кораблекрушений, то и счел справедливым оставить Лавре настоящее письменное припамятованне, имеющее вид завещания, или лучше – тайное наставление, мною писанное и подписанное, – с тем, чтобы оно хранилось монахом и экклисиархом Михаилом на хорах церкви, и чтобы, по моей кончине, его содержание объявлено было всем.

Желаю, как живым голосом, так и настоящим писанием, открыть всем свою мысль и свою заботу, которою печась постоянно, в скорби чрезмерной провел все дни моей жизни. Ибо в точности зная непригодность своей немощной души для настоятельства над другими (до того – что даже о собственной душе не мог надлежащим образом позаботиться), я непрестанно молил Бога указать мне человека, который бы, по Его божественному хотению, мог достойно настоятельствовать, водить и пасти хорошо словесных овец своей паствы – еще при жизни моей, а я бы сам удалился наособь и попекся и позаботился о своих многих грехах. Но я не достиг предположенной цели, по безумию ли моему и по свойственной мне глупости судить по собственной худости о других, или уже так устроил, а лучше сказать: так попустил, это